Kan jij echt kiezen?
De herfst is begonnen. Wat is het nu een feest om in het bos te lopen. Ik kan daar altijd zo van genieten. Laatst tijdens een wandeling had ik het met een vriendin over kiezen.
Er was haar onrecht aangedaan
We hadden het over wat in haar ogen onrecht was. Op haar werk was een vacature die ze echt leuk vond. Ze had er alleen niet meer op gereageerd. Dit kwam doordat een collega had aangegeven dat ze voor die functie was gevraagd. Het intern opstellen van de vacature was alleen maar een formaliteit. Ze was boos, omdat zij ook graag in aanmerking was gekomen voor die functie. Het liefste natuurlijk dat ze haar hadden gevraagd.
Ze had het geaccepteerd
Ze zei dat ze zich er bij had neergelegd, maar eigenlijk was ze ook ontzettend boos. Ze vond het oneerlijk dat ze haar niet hadden gevraagd. Ze had al zo vaak aangegeven dat ze ook graag die functie wilde. Ze begreep alleen niet zo goed waarom ze zo boos was. Ze gunde het haar collega toch? Waarom dan nog steeds die boosheid. Dat mocht toch niet. Bovendien had ze het geaccepteerd.
Toch was ze nog steeds boos
Die boosheid kwam, omdat ze niet echt had gekozen. Iets wat veel gevoelige mensen moeilijk vinden. Vaak accepteren ze de situatie, omdat ze denken dat ze er niks aan kunnen doen.
Mijn vriendin had natuurlijk gewoon kunnen solliciteren op die functie. Toen ik haar vroeg waarom ze dat niet had gedaan. Gaf ze als antwoord dat het toch geen zin had. Bovendien hadden ze haar moeten vragen. Iets met haar probleem, het probleem van het werk maken. ????
Waarom maken wij als HSP’er nou geen keuzes?
Maar waarom vinden wij als gevoelige mensen het zo ontzettend lastig om keuzes te maken? Dat heeft 2 redenen. We kennen onze grenzen niet en we zien zoveel mogelijkheden dat we niet willen kiezen. Als je kiest dan verlies je namelijk ook iets.
Wat heeft het kennen van jouw grenzen met kiezen te maken?
Misschien denk je nu wel wat heeft het niet kennen van je grenzen te maken met kiezen? In het geval van mijn vriendin vond ze dat ze niet boos mocht zijn richting haar collega. Het was toch leuk voor haar, dus dan mag je niet boos zijn.
Natuurlijk mag je boos zijn, want jij bent niet gevraagd. Dat is voor mijn vriendin onrecht. Dat is dus haar grens. Door niet te gaan solliciteren is ze over haar grens heen gegaan. Als ze wel had gesolliciteerd had ze haar grens gerespecteerd en er wat aangedaan. Ze had dan bewust gekozen om wel te solliciteren op die functie.
Kiezen is verliezen
Als HSP’er zie je ontzettend veel mogelijkheden. Dan is het ook zo lastig om te kiezen. Als je namelijk voor het ene kiest, dan kies je dus niet voor het andere. Kan je met die consequentie leven? Vaak willen we dat niet, omdat we door angst geen beslissing durven te nemen. In het geval van mijn vriendin ook niet. Ze kon toch niet solliciteren, omdat haar collega al was gevraagd. Dat is niet netjes naar je collega toe, maar ondertussen was ze wel boos dat ze zelf die functie niet had gekregen.
Door bewust te kiezen was ze niet meer boos
Die boosheid die ze ervaarde kwam dus echt doordat ze niet bewust een keuze had gemaakt. Toen we al pratend tot die conclusie kwamen nam ze een besluit. Ze zou met haar leidinggevende gaan praten en kijken wat voor mogelijkheden er nog voor haar waren. Toen ze dit had besloten merkte ze dat haar boosheid was gezakt.
