Wel of niet gaan????
“Pff, ik zie nu al op tegen die verjaardag en ik kan er niet onderuit, want dat is zo onbeleefd.” Dit zei laatst een klant tegen mij. Ze was er helemaal van overtuigd dat ze geen andere keuze had dan te gaan en de hele tijd te blijven.
Vroeger dacht ik ook dat ik geen keuze had
Dit dacht ik vroeger ook altijd. Dat ik geen keuze had. Ik moest gaan en ook zolang mogelijk blijven. Het gevolg was vaak dat ik de volgende dag helemaal niet te genieten was en ver over mijn grenzen was gegaan. Ik zag er ook al dagen tegenop, wat natuurlijk ook de nodige stress meebracht.
Ongemerkt werd er toch een keuze gemaakt
Doordat ik zelf geen keuze durfde te maken, werd de keuze voor mij gemaakt. Geen keuze maken, is ook een keuze maken. ???? Dat was dus geen goede keuze in dit geval. Er werd voor mij gekozen. Niet bewust, maar wel door de situatie, omdat ik toch ging.
Daarin nam ik een passieve houding aan in mijn keuze. Ik nam namelijk niet zelf initiatief, maar kwam pas in actie toen mijn omgeving er om vroeg. Anderen bepaalde dus eigenlijk hoe mijn dag er uit ging zien. Dit noem je reactief houding.
Door deze reactieve houding overprikkelde ik mezelf
Juist door deze reactieve houding voegde ik zelf heel veel prikkels toe. Ik zat namelijk steeds te denken dat ik geen nee kon zeggen, want wat zouden ze dan wel niet van me denken. Dit zijn allemaal prikkels die ik zelf had toegevoegd door juist geen keuze te durven te maken. Dat zorgde dat ik snel overprikkelt raakte.
Veel HSP’s zijn bang om iets te missen
Veel HSP’s zijn meer vatbaarder dat ze misschien iets missen. Dit is eigenlijk altijd al zo geweest. Dat komt door het snelle denken en veel verschillende mogelijkheden zien.
We maken onze keuzes, omdat we denken dat dat zo hoort.
HSP’s maken vaak hun keuze omdat ze denken wat de ander denkt dat goed is. Juist omdat we zo goed aanvoelen wat de ander denkt en we dat zo ontzettend goed beheersen, maken we ook heel vaak keuzes omdat we bang zijn dat we iets missen. Stel je voor dat er op die verjaardag iets wordt gezegd wat je echt niet had willen missen.
Dat is natuurlijk niet zo!
En dat is niet zo, maar die gedacht heb je wel, omdat zo is ingeprent in je hersenen. Dat is iets waar je rekening mee mag houden. Dat je iets meer wilskracht nodig hebt bij het maken van een keuze en er ook bij blijven, want het geeft wel onrust en frustratie.
Je gedachten gaan je automatisch aan het twijfelen brengen
Je gedachten gaan je automatisch aan het twijfelen brengen. Daar moet je op voorbereid zijn. Dat als je echt een keuze wilt gaan maken, dat het in het begin niet vanzelf zal gaan. Dat je weet dat je weerstand gaat voelen in je lijf, maar ook van je omgeving.
De weerstand in je lijf komt vooral door de angst dat je misschien iets zou kunnen gaan missen. Als je begint te twijfelen zou je jezelf kunne afvragen of het wel waar is wat je denkt, wat krijg je er voor terug als je een keuze maakt, maar vooral wat kost het jou qua energie? Dat je echt oprecht emotioneel eerlijk durft te zijn naar jezelf waarom je je keuze maakt.
Als je niet echt een keuze maakt, raak je alleen maar overprikkelt
Wist je dat je meer dan 15.000 keuzes maakt op een dag? Als je daar dus maar weinig momenten echt kiest, dan voeg je voor jezelf ontzettend veel overprikkeling toe. Dat kost zoveel energie en dat jammer.
Kiezen is verliezen!
Ik zeg nu heel vaak tegen mezelf dat een keuze maken verliezen is. Dat ik zelf de consequentie van dit verlies moet accepteren en dat is een stuk makkelijker.
Geef jouw kind max. 3 keuzes
Als je jouw kind teveel opties krijgt, dan krijgt het kortsluiting in zijn hoofd. Ze weten dan echt niet wat ze op dat moment moeten kiezen.
Zorg er daarom voor dat je max. 3 keuzes geeft. 2 is een dilemma, want als je het ene kiest weet je zeker dat je het andere niet krijgt. Bij 3 geef je ze echt een keuzemogelijkheid.
Soms moet je ze helpen als ouder en zeg je: dit is je enige optie. Punt. Dit geldt ook voor jezelf: dit is de enige optie. Punt. daar ga je het dan mee doen.
