De strikdiploma van Dylan en mijn weerstand
Begin april stuurde de juf van Dylan een berichtje dat ze de kinderen had uitgelegd hoe ze hun veters kunnen strikken. De kinderen mochten op voor hun strikdiploma, zodra ze kunnen strikken. Tegen het oefenen zag ik erg op. “Zou hij het wel van me willen aannemen. Heb ik wel genoeg geduld om het hem uit te leggen.” Dit waren een paar van mijn gedachtes. Het is inmiddels gelukt en Dylan heeft zijn strikdiploma. Hoe ik dat heb gedaan lees je hieronder. Lees je mee?
Ik stelde het steeds uit om te oefenen voor het strikdiploma
Er kwamen steeds berichtjes voorbij dat kinderen hun strikdiploma hadden gehaald. Ik was nog niet eens begonnen met oefenen. Wat was daar eigenlijk de reden van? Ik hield mezelf voor dat ik er geen tijd voor had, maar eigenlijk zag ik gewoon op om het te gaan doen. Toen ik achter de echte reden kwam, ben ik de stap kleiner gaan maken. Hoe zou ik toch kunnen gaan beginnen met oefenen. Ik kwam tot de conclusie dat de meivakantie er een mooie gelegenheid voor was. In de meivakantie heb ik mooi een week vrij dan heb ik alle tijd om het hem te leren. Ik heb het ook tegen Dylan gezegd dat we in de vakantie twee weken vrij zijn. Dan kunnen we elke dag oefenen en aan het eind van de vakantie kan je strikken. Dit vooruitzicht vond Dylan erg fijn. Toevallig weet ik dat als hij ergens zijn zinnen op heeft gezet, hij het ook heel snel kan. 😉
Ik was even de weerstand van Dylan vergeten
Dag 1 van de vakantie brak aan en ik begon met goede moet om hem te leren strikken. Ik zou het hem laten zien en dan kan hij het zo nadoen. Dat werkte alleen niet zo. Ik had mijn verwachting iets te hoog. We moesten toen samen de leerkuil in. Dit vertelde ik ook aan Dylan. Ik heb de leerkuil voor hem getekend.
Wat is de leerkuil eigenlijk?
De leerkuil is een kuil waar je in springt om iets te leren Als je meteen over de kuil kunt springen dan was het te makkelijk of de stap te klein. Dylan houdt ervan om er meteen overheen te springen en het in één keer te kunnen. Helaas werkt dat niet altijd, want ook ik moest er natuurlijk inspringen voordat ik hem ging leren strikken. Als je dus in die kuil springt raak je gefrustreerd en boos, omdat het niet in één keer lukt. Door de stap klein te maken. Kan je via de trap weer omhoog. Als je uit de kuil bent, ben je zo trots op jezelf dat het gelukt is. Dat je vol hebt gehouden.
We gingen de stap kleiner maken
Dylan en ik gingen kijken hoe we de stap kleiner konden maken. We kwamen er achter dat er 5 stappen nodig zijn om te kunnen strikken. We zouden elke dag 1 stap doen. Zo zou je dus na 5 dagen kunnen strikken.
Nou bleek dat de stap 1 t/m 3 te makkelijk voor hem waren, want die kon hij gelijk al. Met stap 4 had hij meer moeite. Dat is dat je de ene veter om de andere veter hebt gedaan en dan probeert 2 lussen te maken.
Ik ben rechtshandig en Dylan is linkshandig
Opeens kwam ik erachter waarom hij zoveel moeite had met stap 4. Ik legde de stap uit als rechtshandige, terwijl Dylan linkshandig is. Ik ben toen gaan kijken hoe een linkshandig strikt. Vervolgens heb ik Dylan uitgelegd hoe alle stappen voor een linkshandig moest. Ineens kon hij het. We hadden toen nog een week om goed te oefenen, voordat hij weer naar school zou gaan.
Hij ging het zichzelf nog moeilijker maken
We spraken af dat hij elke dag 2 schoenen ging strikken om het goed onder de knie te krijgen. Dylan vond het alleen te makkelijk en maakt het voor hem zelf wat moeilijker. Hij trok nu de schoen aan en ging zo zijn schoenen strikken. Hij had een goed punt om dit te doen. Anders kan hij nog niet zijn schoenen zelf strikken als hij het niet leert met een schoen aan.
De maandag na de vakantie heeft hij zijn strikdiploma gehaald
Hij ging maandag met volle moed naar school toe om zijn strikdiploma te halen. ’s Morgens had hij me wel gevraagd of ik de juf een berichtje wilde sturen voor de zekerheid. Hij wist niet zeker of hij het durfde te vragen aan de juf of hij voor zijn strikdiploma op mocht.
Vol trots kwam hij uit school met zijn strikdiploma. Het was hem gelukt.
Ook ik moest eerst de leerkuil in, maar uiteindelijk is het gelukt. Trots op mezelf dat het gelukt was. Trots op Dylan dat het hem gelukt was om ook voor de juf te laten zien dat hij het kan. Hij zit nog steeds dagelijks te oefenen, want anders is hij bang dat hij het verleerd.
Wil je op deze blog reageren? Dat zou ik erg leuk vinden. Dat kan door een berichtje hieronder achter te laten of me te mailen. Je mag me ook via Instagram of Facebook een DM sturen.
Wil jij graag zelf meteen aan de slag om orde binnen jullie HSP-gezin te creëren? Kijk eens bij de Enjoy HSP Training. Voor meer informatie en om je gelijk aan te melden klik hier.