Hoe het avondeten weer gezellig wordt!
“Bah, dat lust ik niet”. Dat is het standaardantwoord dat Dylan geeft als we gaan avondeten. Vaak nog voordat hij weet wat we gaan eten. Hij heeft het zelfs een keer gepresteerd om dat te zeggen terwijl wij patat gingen eten. Zijn lievelingseten!
Hij begint niet met eten tijdens het avondeten
Als we aan tafel zitten komt het regelmatig voor dat Dylan echt niet gaat beginnen met eten. Hij gaat dan spelen met het eten. Of is zo afgeleid.
Het effect van mopperen was dat hij begon te gooien met zijn bestek
In het begin mopperde we dan ook altijd op hem met het gevolg dat hij ging gooien met het bestek. Wat we toen nog niet wisten was dat eigenlijk een teken dat hij zwaar overprikkelt was. Hij dus echt nooit gaan beginnen met eten. Tegen hem mopperen had geen enkele zin.
Veel gevoelige kinderen zijn echte fijnproevers
Veel gevoelige kinderen zijn echte fijnproevers en daardoor erg kieskeurig met eten. Vaak denken wij dat het de smaak is die ze niet lekker vinden, maar dat is niet het geval. Het kan ook de structuur van het eten zijn. Door uit te gaan zoeken waar ze van overprikkelen kan je ze beter helpen. Is het de smaak of de structuur waar ze van overprikkelen.
Bij Dylan is het voornamelijk de structuur. Zodra er stukjes in het eten zitten of het vlees te dradiger is, wil hij het niet eten.
We werden ons er bewust van waarom Dylan niet ging eten tijdens het avondeten
Toen we er ons bewust van werden dat Dylan niet wilde eten herkende we ook ineens de verschillende fases van de overprikkeling. Zo zagen we ineens dat hij eigenlijk best vaak niet stil kon blijven zitten op zijn stoel en gewoon even wegliep. In het begin begrepen we dat niet zo goed, maar nu weten we dat dat een fase van overprikkeling is, dat hij dan al bijna volledig overprikkelt is.
We maken er nu grapjes om
Als hij nu van tafel loopt, maken we er een grapje van. Hij mag dan even een rondje rond de bank rennen en komt dan vaak weer terug. Doordat we begrip tonen voor zijn gedrag, zal hij minder snel helemaal overprikkelt raken. We daardoor accepteren dat hij anders reageert kunnen we eerder naar een oplossing zoeken.
Na het rondje rond de bank vragen we altijd aan Dylan wat hij nu nodig heeft
Na dat rondje rond de bank vragen we ook altijd aan Dylan wat hij nu nodig heeft om toch te gaan eten. Vaak wil hij dat ik hem even help. Dat doe ik nu ook gewoon.
Vroeger zou ik dat niet hebben gedaan, want met 4 jaar vind ik toch wel dat hij zelf moet kunnen eten.
Ik help hem om te beginnen met eten tijdens het avondeten
Nu ik weet waarom hij niet kan beginnen met eten, help ik hem. Hierdoor is er veel minder strijd aan tafel en na een paar happen gaat hij zelf eten. Bij zijn aardappels en vlees hoef ik niet te helpen. Alleen met zijn groentes heeft hij altijd moeite.
Hij kwam zelf met een paar mooie en slimme oplossingen voor de groentes
Hij had zelf ook een paar mooie en slimme oplossing om toch de groentes te willen gaan eten. Hij lust alles wat begint met een P. We eten dus tegenwoordig ponen, proccoli of ploemkool.
We prakken niet alles door elkaar
Ook wil hij niet dat we alles door elkaar prakken, dus dat doen we ook niet. Een bord met verschillende vakjes kan een uitkomst zijn als jouw kind ook graag alles apart op het bord wil hebben. Voor Dylan werkte dit niet, want soms wil hij toch ineens alles door elkaar hebben, dan proeft hij de groentes niet zo erg goed.
Betrek je kind bij het klaarmaken van het avondeten
Verder betrekken wij hem bij het klaarmaken van het eten. Hij kan altijd kiezen uit 2 groentes voordat we beginnen met koken. 1x per week mag hij bepalen wat we eten. Vaak wordt het dan natuurlijk patat.
Kijk samen met jouw kind hoe jullie er voor kunnen zorgen dat het weer gezellig aan tafel gaat worden. Op naar meer rust tijdens het avondeten!