Mama, het wil niet. Doe jij het even?

Dylan wilde mij graag helpen met het opmaken van zijn bed. Normaal zeg ik altijd dat ik het even snel zelf wil doen, maar vandaag vind ik het een heel goed idee dat hij gaat helpen met zijn bed op te maken. Ik heb er ook de tijd voor, want als hij gaat helpen dan gaat het stukken langzamer dan als ik het alleen zou doen. Iets met controle loslaten en een lat????

Het lukt hem niet meteen in één keer.

Hij probeert zijn hoofdkussen in zijn sloop te doen en dat lukt niet meteen in één keer. Wat natuurlijk heel logisch is, maar niet voor Dylan. Het moet in één keer goed gaan.

Hij gaat zitten mokken

Boos gooit hij zijn hoofdkussen weg en gaat zitten mokken. Hij schreeuwt nog wel dat ik het even moet doen, want het lukt hem niet.

Ik besluit om hem niet te gaan helpen

Mijn eerste reactie is om het inderdaad voor hem te gaan doen. Dat is net zo makkelijk en dan is het ook eerder klaar, maar dan realiseer ik me dat hij er zo niks van leert. Ik besluit dus om het niet voor hem op te gaan lossen, maar dat we samen naar een oplossing gaan zoeken.

Samen gaan we naar een oplossing kijken

Als Dylan rustiger is gaan we samen kijken hoe hij het zelf alsnog kan. Met kleine aanwijzingen en aanmoedigingen lukt het Dylan tenslotte om het voor elkaar te krijgen. Wat is hij trots op zichzelf en ik natuurlijk ook op hem, omdat hij toch heeft doorgezet.

Natuurlijk moet het ook meteen aan Jeroen worden verteld dat het gelukt is.

HSK’s leggen de lat voor zichzelf erg hoog.

Veel hoogsensitieve kinderen leggen de lat voor zichzelf heel erg hoog en willen het meteen goed doen. Eigenlijk willen ze het perfect doen. Dit doen ze al op zeer jonge leeftijd al. Zo ging Dylan ineens lopen. Hij heeft het niet geprobeerd, maar ineens kon hij het. Ook met andere dingen deed hij het ineens. Op het consultatiebureau hebben ze vaak gezegd dat hij achterliep, maar ik heb steevast gezegd dat hij het niet probeert, maar ineens doet. Dat vonden ze toch wel erg vreemd, maar ik heb wel al die tijd gelijk gehad. Het moedergevoel is ook zo iets moois.

Dat zien ze dan als falen

Doordat hoogsensitieve kinderen de lat voor zichzelf heel hoog leggen, zullen ze niet snel om hulp vragen. Dat vinden ze echt heel erg moeilijk, want dat zien ze als falen.

Ze hebben dat niet echt van een vreemde, dat ze geen hulp willen vragen. Wij als ouder geven vaak niet het goede voorbeeld, omdat wij ook niet zo makkelijk om hulp vragen.

Van proberen leer je!

Ze mogen leren dat ze ook fouten mogen maken, dat de lat niet zo hoog hoeft te liggen

Door ze te leren dat ze ook fouten mogen maken en dat dat niet erg is. Als ze het maar wel proberen. Als ik zie dat Dylan iets niet meer gaat doen, omdat het niet lukt vraag ik wat hij nodig heeft zodat hij het wel gaat proberen. Ook leg ik hem uit dat ik ook niet alles in één keer kan. Ik moet ook nog steeds leren.

Vaak is zijn oplossing dat we het samen gaan doen, maar vaak is het ook al goed door er alleen over te praten. Zo krijgt hij tijd om na te denken voor een oplossing en dan lukt het vaak wel. Hij gaat dan uit zijn hoofd en kan er met een frisse blik weer naar kijken.

Hun zelfvertrouwen zal hierdoor groeien

Hierdoor zal hun zelfvertrouwen groeien en gaan ze inzien dat ze best wel fouten mogen maken. Zo leer je er tenminste nog wat van.

Ga samen met je kind kijken hoe het wel kan. Hoe de lat lager kan!

Als je merkt dat iets niet lukt bij je kind en ze willen het daarom niet verder doen. Ga dan samen met je kind kijken op welke manier het wel zou lukken.

Een haar vooruit is ook vooruit!